Bu şarkıyla ilgili en hoş anım lisede arkadaşımın telefonuna melodisini indirdikten sonra telefonunu hep sessiz kullanan arkadaşımın telefonunun bir de sesini açıp bir de minibüse bindikten sonra kendisini aramamdır. Ne kadar rezil olduğunu her anlatışında aynı zevkle gülmeme sebep minibüste bir Atilla Taş sesi duyulup da kimsenin elinin cebine gitmediği anlarda arkadaşımın etrafa "Ne insanlar var Allahım!" bakışları atışını hayal etmemdir. Onun dışında Atilla Taş'a zaten bilhassa şarkı sözleri ve sonra da mimikleri sebebiyle hayranım.
Bu şarkısını diğerlerinden farklı kılan ise uzunca bir süre devam eden "popçuyuz ama köklerimize bağlıyız, biz de türkü dinliyoruz yea" akımının bir parçası olması.
Atilla Tas'a tessekkuru bir borc bilirim. En sıkıcı anları "Bi Atilla Tas vardi, hatirlar misiniz ? " cumlesiyle senlendirebilme, ortam insanlarini gulme krizlerine sokma , hic olmazsa tebessume neden olma gucune tek basina sahip oldugu icin. Saygiyla egiliyorum, basarilarinin devami diliyorum! Bu klipteki kucuk kizin akibetini de pek bi merak ediyorum.
1 yorum:
Simdilerde Mika var ya Ingilizlerin, ovunuyor iste 80leri yeniledim de geldim diye...Halbuki Atilla abim kitabini yazmis bu isin yillar once. I am cleaning my closet diyerek kendisine tumuyle baska bir gozle bakmama sebebiyet verse de san'atciyi bu klipteki mimikleri ve eseri 'okuma' seklinden dolayi tebrik ediyorum. Kendisine burdan en temiz closet'leri dilemekten baska elimden hic bir sey gelmiyor...
Yorum Gönder